Hybryda

Stosy wzniesione... szklista łza ostatnia o którą wieki całe walczyły narody leczy ranę rozstania z ukochanym światem znanym tak dokładnie jak nikt nigdy przedtem jak nikt obecnie jak nikt nigdy znać nie będzie wchód nastaje... złotym potokiem zalewa gniazdo słońce matka i kat zarazem pierwsze iskry wykrzesza ogień... wszędzie ogień... wśród ognia ptak przedwieczny też z ognia stworzony dla ognia powstały rozlega się pieśń... tak czysta tak spokojna tak przenikliwa zakrada się w serca ludzkie spory ustają